اين بيماري هم ن و هم مردان را درگير مي کند. اکثر افرادي که به اين بيماري مبتلا مي شوند، داراي هيچ علامت و نشانه اي نيستند. انتقال بيماري به طور عموم از طريق مقاربت و در مواردي از طريق تماس مستقيم، يا استفاده از ابزار و وسايل مشترک مي باشد. مطالعات نشان مي دهد که اين بيماري تا حدي خطر انتقال ويروس HIV را افزايش مي دهد.
در سال 2010 تقريباً 152 ميليون نفر (2?2% از جمعيت کل دنيا) مبتلا به تريکوموناس وجود داشته است. شيوع بيماري در ن (2?7%) بيش از مردان (1?4%) بوده است.
تريکوموناس از درمان پذيرترين بيماري هاي مقاربتي بشمار مي آيد. اين بيماري در ن شايع تر از مردان است و همچنين، ن مسن تر احتمال ابتلاي بيشتري به نسبت ن جوان دارند.
علل ابتلا
عفونت ناشي از يک انگل بسيار کوچک به نام تريکوموناس واژيناليس مي باشد. اين انگل در حين مقاربت جنسي از فردي به فرد ديگر سرايت مي کند. ممکن است بدون ايجاد علامتي سال ها در ميزبان خود زندگي کند. سپس در اثر تغيير مقاومت ، ناگهان و به سرعت تکثير کرده و علايم زجرآوري ايجاد مي کند. از آنجا که در هر دو جنس مذکر و مؤنث رشد مي کند، هر دو نفر بايد درمان را دريافت کنند.
شايع ترين نقاطي که در بدن ن به اين عفونت مبتلا ميگردد فرج، واژن و مجراي ادرار است. معمولا حين مقاربت، انگل از آلت تناسلي مرد به واژن زن، و يا از واژن به آلت مرد منتقل مي گردد.
معمولا اين انگل از طريق دست، دهان يا مقعد قابل انتقال نمي باشد. هنوز علت اينکه برخي افراد داراي علائم و برخي ديگر بدون هيچ نشانه اي به اين بيماري مبتلا ميگردند، مشخص نشده است؛ اما ابتلا به اين بيماري به عواملي چون سن افراد و سلامت عمومي بدن بستگي دارد.
علائم و نشانه هاي تريکوموناس چيست؟
در حدود 70% افراد مبتلا هيچ علامت و نشانه اي وجود ندارد. زمانيکه اين بيماري همراه با علائم باشد، ممکن است سوزش خفيف يا التهاب شديد بروز يابد، که در افراد مختلف، شدت اين علائم متغير است. در افرادي که علائم و نشانه ها بارز هستند، بيماري بين 5 تا 28 روز بطول خواهد انجاميد؛ اما در افراديکه داراي علامت و نشانه خاصي نيستند، دوره بيماري طولاني تر است.
ن مبتلا به تريکوموناس از اين موارد رنج مي برند:
شايد دوست داشته باشيد
نقش تيروئيد در اختلال نعوظ
شايعترين بيماري هاي آميزشي
ترشح متعفن و کف آلود از مهبل که سفيد، زرد يا سبز رنگ و چند روز پس از يک دوره قاعدگي شايع تر است .
خارش و درد مهبل
قرمزي لب هاي مهبل و مهبل
ادرار کردن همراه با درد در صورتي که ادرار به بافت ملتهب بخورد.
شدت ناراحتي بين ن مختلف و از زماني تا زماني ديگر در يک زن کاملاً فرق مي کند. مردان دچار عفونت علامتي ندارند.
ممکن است ابتلا به تريکوموناس، روابط جنسي را براي فرد ناخوشايند سازد. در صورت عدم درمان، اين بيماري تا ماه ها يا سال ها بطول خواهد انجاميد.
علايم تريکوموناس
چگونه تريکوموناس درمان مي شود؟
آزمون هاي تشخيصي مي توانند شامل بررسي هاي آزمايشگاهي ترشحات مهبل ، پاپ اسمير و معاينه فيزيکي باشند.
تريکوموناس با يک دوره مصرف آنتي بيوتيک هاي خوراکي (مترونيدازول يا تينيدازول) قابل درمان است. مصرف اين داروها براي ن باردار نيز منعي ندارد. در افراديکه به اين بيماري مبتلا شده و درمان شده اند، احتمال ابتلاي مجدد وجود دارد. سه ماه پس از درمان، 1 نفر از هر 5 نفر، مجددا به اين بيماري مبتلا مي گردد. جهت پيشگيري از ابتلاي مجدد، از درمان کامل شريک جنسي خود اطمينان حاصل نماييد و تا برطرف شدن کامل علائم (حدود 1 هفته)، از برقراري روابط جنسي پرهيز کنيد.
بهتر است توصيه هاي زير را نيز در نظر بگيريد:
از فعاليت بيش از حد، گرما و تعريق بيش از حد بپرهيزيد. تا زماني که خوب شويد، روابط جنسي را به تأخير بيندازيد. حدود 10 روز براي بهبودي زمان بدهيد.
همچنين به جز موارد مربوط به الکل و سرکه (به داروها مراجعه کنيد) دستورالعمل خاصي براي رژيم غذايي ندارد.
مگر در صورت تجويز، از دوش مهبل استفاده نکنيد.
از زيرشلواري هاي نخي يا جوراب شلواري داراي فاق نخي استفاده کنيد.
به جاي وان حمام از دوش استفاده کنيد.
اگر ادرار کردن باعث سوزش مي شود، از طريق يک دستگاه لوله اي مثل رول کاغذ توالت يا فنجان پلاستيکي بدون ته ادرار کنيد يا در هنگام ادرار کردن ، يک فنجان آب گرم روي ناحيه تناسلي بريزيد.
با لباس مرطوب به ويژه حوله حمام مرطوب ننشينيد.
درباره این سایت